Mijn beide grootouders verlieten Indonesië na de oorlog. Ze kwamen aan in Nederland en delen van hun ziel bleven achter op de sawa’s, in de kampongs, op de pasar. En dan was er dat deel dat wél meereisde over oceanen, langs de evenaar, de kou tegemoet. Ze bouwden hun leven op, kregen kinderen en fietsten daarmee over dijken, langs molens en weilanden. Zachtjes zwijgend zoekend om hier te kunnen zijn en daar te kunnen blijven. Dat zoeken ken ik. En over die gespletenheid gaat mijn voorstelling Voorwaarts, waarin ik verschillende delen van mezelf ontmoet. Rouwende, accepterende, stromende delen. Maar ook delen die vastzitten.